"Όμορφη και Παράξενη Πατρίδα " της Μαριέτας Ιωσηφίδου
Αποχαιρετώ το εορταστικό τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου, με τον στίχο του Οδυσσέα Ελύτη
"΄Ομορφη και παράξενη πατρίδα, ωσάν αυτή που μούλαχε δεν είδα"
και σκέψεις για την Ελλάδα,αφιερωμένες στον Ελληνισμό όλου του πλανήτη.
Το Εθνικό Σύμβολο της πατρίδας μας, η Ελληνική Σημαία. με Εννιά γαλάζιες και άσπρες οριζόντιες γραμμές και πάνω δεξιά, τον σταυρό της Χριστιανικής Πίστης. Το σύμβολο, της χώρας που γεννήθηκα, όπου είδα το φως της ζωής, που μεγάλωσα με την κουλτούρα της, που έπαιξα σαν παιδί , που μορφώθηκα, που γνώρισα οικογένεια, συγγενείς, φίλους , συμμαθητές, γείτονες, που έφερα στον κόσμο και μεγάλωσα το δικό μου παιδί, που ζω και παλεύω τη ζωή .
Αγαπάω αυτό το κομμάτι γης, που, μου δίδαξε την κουλτούρα της, μ’ έμαθε τον κόσμο, μου άνοιξε τους ορίζοντες που μπορούσε, μου δίδαξε τις ψυχές των ανθρώπων και τους δρόμους της ζωής.
ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ , Σ' Αγαπώ και Σε πονάω πολύ , γιατί έχεις μέσα σου την Μαντάμ Ορντάνς του Καζαντζάκη,
τη Λωξάντρα της Μαρίας Ιορδανίδου,
τους στίχους του μαρκόνη Καββαδία, του Λευτέρη Παπαδόπουλου, της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου απ' το Αϊδίνι και του Συριανού,Μάνου Ελευθερίου
τη θλίψη της Λαμπέτη,
την λάμψη της Μελίνας ντυμένη Στέλλα ,
τον πόνο και το θυμό των ατέλειωτων μεταναστών,την ΄Απονη Ζωή του Παπαδόπουλου-Ξαρχάκου-Μπιθικώτση
το μενεξεδί ηλιοβασίλεμα της Καλντέρας , το σμαραγδί του Αιγαίου σου και τ' άρωμα του θυμαριού στο Κάστρο της Μύρινας,
τον λατρεμένο Μίκη Μίκης Θεοδωράκης
το βάλς των Χαμένων Ονείρων του Μάνου Χατζηδάκι Μανος Χατζηδάκις ,
τη Δήμητρα , την Ελευθερία, την ΄Αλκηστης και
την Νανά, που μας ταξιδεύει μελωδικά στο χάρτινο φεγγαράκι,
η Πευκοσπηλιά,Pefkospilia δίπλα στο κύμα και κάτω από τα πεύκα που αγκαλιάζουν τον γιαλό,με τους φιλόξενους φίλους, τον Τάσο και την Γιώτα,στον Παχύ-Ραχώνι της Θάσου, Θάσος
την μορφή που ακούει στο όνομα Ναπολέων Ζιγκλής, και κρατάει ζωντανό τον καφενέ του χωριού, (182 ετών καφενείο) στους Καλλαρύτες - Τζουμέρκα της Ηπείρου,
τα τραγανά
και σουσαμένια κουλούρια
της όμορφης Θεσσαλονίκης
και τσι κερασμένες ρακές στο Κράσι της Κρήτης.
Θα με πεις, μόν’ ομορφιές έχει τούτος ο τόπος; Πολλές ομορφιές που δεν χωρούνε μέσα σε λίγες γραμμές.
Μα υπάρχει και η ανθρώπινη διάσταση που χαλεί το πράμα και όπως έλεγε η γιαγιά μου η Στασία, δύο κακά έχει ο κόσμος: «διαίρει και βασίλευε» και «η απληστία της εξουσίας»… ετούτα μια χαρά ήρταν στον τοπο τούτο κι όχι μονάχα ρίζωσαν μα και γέννησαν κι αφήκαν απογόνους.
Όμως , όπως είπε και ο ποιητής … «ποτέ δεν πεθαίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά»
Όλα ετούτα είναι η ΕΛΛΑΔΑ της ψυχής μου, και θα τηνε κουβαλώ φυλαγμένη μέσα στο βελούδινο κουτάκι της καρδιάς μου μαζί με την αγάπη για το παιδί μου και τους γονείς. Αυτή θα την κρατώ τρυφερά αγκαλιά μαζί με τα όνειρά μου και θα ταξιδέψουμε μαζί όταν έρθει η ώρα, για το Αιώνιο ταξίδι στον έναστρο ουρανό.
