Μάρτης , της Μαριέτας Ιωσηφίδου
Μάρτης Μήνας και καλωσορίζουμε την ΄Ανοιξη, η μέρα μεγαλώνει, το καλοκαίρι φλερτάρει με την διάθεσή μας, όλη η φύση ξυπνάει από το κρύο του χειμώνα , έρχεται αναζωογόνηση και ένας καταγάλανος, φωτεινός ουρανός μας χαμογελά.
Βέβαια ο καιρός, λόγω της μετάβασης από το κρύο του χειμώνα , στο ζεστό καλοκαίρι, έχει μεταβολές και αστάθεια. Ακόμη, ο Μάρτης πάντοτε ακουμπά μέσα στην Σαρακοστή της Χριστιανικής Ορθοδοξίας, την σαραντάμερη νηστεία πριν το Πάσχα.
Ολα ετούτα περί του Μάρτη, ο σοφός λαός, τα έχει εντάξει στα «καταλόγια» - τις παροιμίες που εχει αφιερώσει στον Μάρτη.
· Μάρτης είναι νάζια κάνει, πότε κλαίει πότε γελάει.
· Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα. ...
· Λείπει ο Μάρτης απ' τη Σαρακοστή; ...
· Μάρτη φύλαγε τ' άχερα, μη χάσεις το ζευγάρι. ...
· Μάρτης, γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης. ...
· Ο Μάρτης βρέχει κι ο θεριστής χαίρεται.
.jpg)
Μην ξεχάσουμε να φορέσουμε και τον «Μάρτη» ή το «Μαρτάκι μας. Έθιμο με ρίζες
στα Ελευσίνια Μυστήρια που θέλει, οι
μητέρες να φτιάχνουν ένα βραχιολάκι με κόκκινη και
άσπρη κλωστή στριμμένες μεταξύ τους και να το φοράνε στο χεράκι των παιδιών .Τι θέλει ομως να πει η εθιμοτυπική παράδοση; Η παράδοση, θεωρεί ότι η ασπρο-κόκκινη κλωστή, προστατεύει τα προσωπάκια των
παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, που είναι ιδιαίτερα βλαβερός.
Είναι ένα έθιμο που πέρα από την Ελλάδα, το συναντάμε με διαφορετικές ονομασίες, σε πολλές Βαλκανικές χώρες, στη Βουλγαρία ως( Martinitsa), τη Ρουμανία (Martisor), τη Βόρεια Μακεδονία (Μartinka), την Αλβανία (Verore), αλλά και στην Κύπρο (Μαρτουί ή
Μάρτης). Και το έθιμο ολοκληρώνεται όταν φτάσουμε στις 31 του μήνα Μάρτη, που τα παιδιά βγάζουν
τον «Μάρτη» από το χέρι και το αφήνουν πάνω στις ανθισμένες τριανταφυλλιές, για
έρθουν τα χελιδόνια να τον πάρουν και να χτίσουν τη φωλιά τους.
Ο Μάρτης, όπως είναι αναμενόμενο, ενέπνευσε ζωγράφους, ποιητές και συγγραφείς... όπως τον Γιάννη Τσαρούχη Γιάννης Τσαρούχης που αποτύπωσε το 1972, τον Μάρτη με την παρακάτω μορφή-εικόνα στην συλλογή του οι 4εποχές και 12 Μήνες 12 μήνες Γιάννης Τσαρούχης
Και την αγαπημένη ποιήτρια Κικη Δημουλά, που μας μιλά για την ΄Ανοιξη και τον πρώτο της μήνα μέσα από το ποίημα της «Ουτοπίες» . Ποίημα αφιερωμένο σε μια ΄Ανοιξη που έρχεται και φεύγει, με δύσθυμα συναισθήματα, χαράς και θλίψης.
«Ουτοπίες»
Της Κικής Δημουλά ,
Καθ’ οδόν
(7 και 30’ πρωινή προς εργασίαν)
συναντώ τον Μάρτιο
ευδιάθετον,
υπαινιγμών πλήρη
περί ανοίξεως και λοιπά.
Αναβάλλω την υπόστασή μου
ανακόπτω τη σύμβασή μου
με το χειμώνα
και διασπείρομαι σε χώμα.
Μια μικρή γη φυσική συντελούμαι,
ξαπλωμένη, απλωμένη
απέναντι στο
καθ’ όλα σύμφωνο
σύμπαν.
Φυτεύομαι άνθη,
ανθίζω συναισθήματα,
και είμαι πολύ καλά
εις άπλετον προορισμόν
και τοποθέτησιν.
«Απαγορεύεται η άνοιξις!»
ξάφνου μια πινακίδα – σύννεφο
απειλεί. Αμέσως
μια βροχή άρχισε κι έλεγε
εις βάρος της ανοίξεως
και εις βάρος μου,
ένας δύσθυμος άνεμος
μου κατάσχει τα άνθη,
μου κατάσχει τα συναισθήματα
και μ’ οδηγεί στο Γραφείο.
Παράβασις, λοιπόν, βαρεία,
και μάλιστα καθ’ οδόν,
από κυρία σχεδόν ώριμη
με οικογενειακές υποχρεώσεις,
και πολυετή θητείαν
εις Δημοσίαν θέση
και χειμώνες.”
Καλό Μήνα , καλωσόρισες Μάρτη στη ζωή μας.
